- toxunmaq
- değinmek, değmek, dokunmak
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
toxunmaq
Look at other dictionaries:
toxunmaq — 1. f. 1. Əl və ya bədənin başqa bir üzvü ilə bir şeyə dəymək, təmas etmək, əlini vurmaq. <Vaqif> qeyri ixtiyari olaraq əlini pəncərəyə tərəf hərləyəndə güldana toxunub saldı. Ç.. Diyar kişi dirsəyi ilə arvadına toxunub pıçıldadı. . . Ə. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəymək — 1. f. 1. Toxunmaq. Mixək əkdim ləyəndə; Mixək boynun əyəndə; Bir cüt qurban demişəm; Əlim əlinə dəyəndə. (Bayatı). // Əl vurmaq, əlini toxundurmaq. Şeylərə dəymə! Kitablara dəymə! – <Hacı Murad:> Yox, oğlum, dəymə, yetişəndə yığıb sənə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sürtüşmək — f. 1. qarş. Bir birinə sürtünmək, toxunmaq. // Toxunmaq, dəymək, sürtünmək. <Münəvvər xanım:> Vallah, mərəzin şiddətindən libaslarım bədənimə sürtüşəndə bədənim bütün sızıldayır. M. S. O.. <Dadaş Balaxanıma dedi:> Keçinin əcəli… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şəst — is. <fars.> Ləyaqət, vüqar, şərəf, heysiyyat; təşəxxüs. // Şəstinə şəklində – şəninə, adına, ləyaqətinə. Dərədən çıxanda bir bölük qazaq; Aynalı işlədi, qopdu tozanaq; Nəbinin şəstinə bu sözü yazaq. «Qaçaq Nəbi». Şəstinə dəymək (toxunmaq) – … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xatir — is. <ər.> 1. İnsanın keçmişdə olmuş bir şeyi yadda saxlama qabiliyyəti; yaddaş, zehin. O əhvalat indi də xatirimdədir. – Xatirində varmı boranlı çağlar? Bürümüşdü bizi zalım qaçaqlar. M. Müş.. Xatirə düşmək (gəlmək) – yada düşmək, hafizədə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
könül — is. şair. 1. Qəlb, ürək (mənəvi mənada). Könlümün sevgili məhbubu mənim; Vətənimdir, vətənimdir, vətənim. A. S.. <Ağarəsul> . . işi yubatmayıb həmin saat könlündəki məhəbbəti qıza söylədi. . . E. Sultanov. // məc. Obrazlı təşbehlərdə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
namus — is. <ər.> 1. İnsanın öz şəxsi və ictimai davranışını təyin edən mənəvi və əxlaqi prinsiplərin məcmusu; şərəf, qeyrət, heysiyyət. <İmamverdi:> Bəy, namus bir bəyzadələrdə deyil, kasıb küsubun da özünə görə namusu var və namusum da məni … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qeyrət — is. <ər.> 1. Vətən, xalq, ailə namusu; ən əziz və müqəddəs sayılan bir şeyin təəssübünü çəkmə, şərəfini, heysiyyətini qoruma. Vətən qeyrəti. – Gəl, ana yurdumun qızı, gəlini! İndi hünər vaxtı, qeyrət dəmidir. S. V.. <Cabbar:> Qeyrət!… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qurdalamaq — f. 1. Bir şeyi əli ilə və ya başqa bir şeylə əlləşdirmək, yerindən tərpətmək, qarışdırmaq, o tərəf bu tərəfinə toxunmaq. Şeyləri qurdalamaq. – Rəhim bəy dodaqaltı gülümsədi, böyründəki maşanı götürüb manqalın közlərini qurdaladı. M. Hüs.. // Əli… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
